រៀនរបរដើម្បីផ្តើមអាជីព

លីង៉ុកថាញ់។

      បរិញ្ញា លីង៉ុកថាញ់ កើតនិងធំដឹងក្តីឡើងនៅឃុំដាយភុក ស្រុកកាងឡុង ជីវភាពគ្រួសារគ្រាន់បើ ប្អូនបានជ្រើសរៀនរបរសម្រាប់ជីវភាពរបស់ខ្លួនទៅអនាគត។សំណេះសំណាលជាមួយយើងខ្ញុំបរិញ្ញាថ្នាក់ឧត្តមសិក្សាផ្នែកអគ្គិសនី លីង៉ុកថាញ់ បានឲ្យដឹង ឆ្លងកាត់ ១២ ឆ្នាំរៀននៅសាលាសកល ប្អូនតែងសម្រេចនិទ្ទេសសិស្សរៀនគ្រាន់បើ ពូកែ គួបផ្សំជាមួយស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារធូរធាបង្គួរ ម៉្លោះហើយអាចរៀនមហាវិទ្យាល័យជាមួយរបរផ្សេងៗគ្នា។ ថ្វីត្បិតដូច្នោះក្ដី ដោយឃើញការរៀនមុខរបរងាយស្រួលជាង ម្ល៉ោះហើយលីង៉ុកថាញ់ជ្រើសរើសរៀនឧត្តមសិក្សាវិជ្ជាជីវៈនៅត្រាវិញ។ វិភាគបន្ថែមអំពីការរៀនមុខរបរ  ង៉ុកថាញ់បានឲ្យដឹង៖ ឪពុកម្តាយប្អូនមានវ័យចាស់ រស់នៅពឹងលើចម្ការដូង។ ពេលជ្រើសរើសសាលាឧត្តមសិក្សាវិជ្ជាជីវៈត្រាវិញ មុនដំបូងគឺជិតផ្ទះ អាចទៅរៀនរួចវិលមកផ្ទះរាល់ថ្ងៃដើម្បីជួយឪពុកម្ដាយធ្វើការងារផ្ទះ។

       បញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាហើយទទួលបានសញ្ញាប័ត្រប្រភេទគ្រាន់បើ ង៉ុកថាញ់បានឲ្យដឹង ជំហានតទៅមុខខ្ញុំនឹងសុំធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនក្នុងមណ្ឌលឧស្សាហកម្មឡុងឌឹក ទីក្រុងត្រាវិញ។ ពេលមានលក្ខណៈ ង៉ុកថាញ់នឹងវិលមកផ្ទះបើក មូលដ្ឋានដើម្បីពង្រីករបរដែលខ្លួនបានរៀន។

គឹមធីចន្ធី។

             បរិញ្ញាគឹមធីចន្ធី កើតឆ្នាំ ១៩៩៩ នៅឃុំហ៊ុងហ្វា ស្រុកទីវកឹង។ តាំងពីតូច ចន្ធីនិងប្អូនប្រុស (កំពុងរៀនថ្នាក់ទី ១០) ក្រៅពីម៉ោងរៀន ប្អូនតែងជួយឪពុកម្តាយធ្វើស្រែចម្ការ។ ដោយឃើញឪពុកម្តាយហត់នឿយមួយជីវិត ម៉្លោះហើយ ចន្ធីប្តេជ្ញា(ផ្លាស់ប្តូរជីវភាព) ដោយជ្រើសអោយខ្លួនមុខរបរមួយដើម្បីរៀន។ ក្រោយពេលស្វែងយល់របរបសុពេទ្យសមស្របបំផុតដែលចន្ធីសម្រេចចិត្តជ្រើស។ អស់រយៈពេលរៀន ០៣ ឆ្នាំនៅសាលាឧត្តមសិក្សាវិជ្ជាជីវៈត្រាវិញ ចន្ធីរៀនចប់ដោយសម្រេចនិទ្ទេសពូកែ។

         ចន្ធីបានឲ្យដឹង៖ ក្នុងរយៈពេលរៀននៅនឹងសាលាប្អូនមានពេលអនុវត្តជាក់ស្តែងក្នុងអជីវកម្មមួយនៅខេត្តឡុងអាង។ នេះគឺជាអាសយដ្ឋានដែលចន្ធីមានបំណងផ្សារភ្ជាប់ក្រោយពេលរៀនចប់ និងការងាររបស់ប្អូនគឺជាអ្នកបច្ចេកទេសឲ្យកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមសត្វបក្សី។ ប្រសិនបើសុំបានការងារធ្វើក្នុងអាជីវកម្មនេះ ប្អូននឹងខិតខំអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ទន្ទឹមនឹងនោះរៀនសូត្របទពិសោធន៍បន្ថែមដើម្បីអនាគតអាចបើកហាងលក់ចំណី និងថែទាំសត្វចិញ្ចឹមនៅនឹងផ្ទះ។ តាមចន្ធី លើភូមិសាស្រ្តឃុំហ៊ុងហ្វា មានមូលដ្ឋានផ្គត់ផ្គង់ចំណីឲ្យបសុសត្វ ពាហនៈសត្វ ប៉ុន្តែទ្រង់ទ្រាយមិនធំ។ ព្រោះ ហេតុនោះ បំណងរបស់ប្អូននឹងបានធ្វើម្ចាស់មូលដ្ឋានលក់ដូរគ្រប់គ្រាន់សម្ភារផ្គត់ផ្គង់ដល់អ្នកចិញ្ចឹម ទន្ទឹមនឹងនោះគឺជា “វេជ្ជបណ្ឌិតបសុពេទ្យ”ម្នាក់អស់ពីចិត្តជាមួយការងារដែលទើបផ្តើមអាជីពរបស់ខ្លួនផង រួមចំណែកជាមួយប្រជាជនមូលដ្ឋានពង្រីកសេដ្ឋកិច្ចផង។

គាងជឿង។

         បរិញ្ញាគាងជឿង រហ័សរហួន រួសរាយ នោះគឺចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូងបង្អស់របស់យើងខ្ញុំពេលសំណេះសំណាលជាមួយប្អូនគាងជឿង កើតឆ្នាំ ២០០០ ស្នាក់នៅឃុំឡុងហ៊ីប ស្រុកថ្កូវ។

         ថ្វីត្បិតដូច្នោះក្ដី ពេលស្វែងយល់ទើបយើងខ្ញុំបានដឹងថាជីវភាពគ្រួសារ គាងជឿង លំបាកផ្ទះមានបងប្អូន ០២​ នាក់ ក្នុងនោះប្អូនរបស់គាងជឿងមានបញ្ហាខួរក្បាល ម៉្លោះហើយពេលខ្លះភ្លេចពេលខ្លះចាំ។ ជាពិសេស ឪពុករបស់ប្អូនស្លាប់ដោយជំងឺដាច់សសៃឈាម កាលប្អូននៅរៀនថ្នាក់ទី ៩។ បច្ចុប្បន្ននេះ ម្តាយរបស់គាងជឿង នាំកូនស្រីម្នាក់ទៅទីក្រុងហូជីមិញជួយការងារផ្ទះផង ថែទាំកូនផង។

         ចំណែកគាងជឿង ក្រោយពេលខិតខំបណ្តាកម្រិតសិក្សាសកល ដំបូងប្អូនមានបំណងរៀនបន្តមហាវិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែពេលស្វែងយល់អំពីប្រាក់សាលា និងប្រាក់ចំណាយផ្សេងៗ ប្អូនសម្រេចចិត្តរៀនមុខរបរ។ ថ្ងៃទទួលវិញ្ញាបនប័ត្រផ្នែកបច្ចេកវិទ្យារថយន្ត គាងជឿង រីករាយយ៉ាងខ្លាំង ពីព្រោះក្នុងដំណាក់កាលសិក្សានៅសាលាឧត្តមសិក្សាវិជ្ជាជីវៈត្រាវិញ ប្អូនបានលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ មិត្តភ័ក្តិស្រឡាញ់រាប់អាន។ ជាពិសេស ជាមួយស្ថានភាពរបស់ប្អូន គណៈចាងហ្វាងសាលាមិនត្រឹមលើកលែងប្រាក់សាលាទាំងស្រុងនៅទាំងជួយឧបត្ថម្ភប្រាក់ឲ្យប្អូនជិត ១,៤ លានដុងរៀងរាល់ខែទៀតផង។

          គាងជឿងបានឲ្យដឹង៖ ចំពោះមុខប្អូននឹងសុំធ្វើការនៅមូលដ្ឋានជួសជុលរថយន្តខេត្តដុងថាបដើម្បីរកប្រាក់ជួយម្តាយចិញ្ចឹមប្អូន។ ពេលសាលាឧត្តមសិក្សាវិជ្ជាជីវៈត្រាវិញមានថ្នាក់រៀនបន្តពីឧត្តមសិក្សាឡើងមហាវិទ្យាល័យត្រូវតាមមុខរបររបស់ខ្លួន គាងជឿងនឹងចុះឈ្មោះរៀនបន្តទៀត។ ក្តីបំណងរបស់គាងជឿង បច្ចុប្បន្ននេះគឺផ្តើមអាជីពជាមួយមុខរបរជួសជុលរថយន្តដោយឡែករបស់ខ្លួនពេលមានគ្រប់លក្ខណៈ ទន្ទឹមនឹងនោះប្អូនមានបំណងក្លាយជាគ្រូបង្រៀនរបស់សាលាឧត្តមសិក្សាវិជ្ជាជីវៈត្រាវិញក្រោយពេលសម្រេចការសិក្សាមហាវិទ្យាល័យ៕ 

ប្រែសម្រួល៖ តឹងង៉ុក