កាត់បន្ថយរោគជំងឺកើតមានលើហ្វូងសត្វចិញ្ចឹម

លោកផាមមិញទ្រៀង នាយកមន្ទីរកសិកម្ម និងអភិវឌ្ឍន៍ជន​បទខេត្តបានឲ្យដឹង៖ ការចិញ្ចឹមសត្វលើភូមិសាស្រ្តខេត្តភាគច្រើនគឺចិញ្ចឹមដោយទ្រង់ទ្រាយតូចរាត់រាយ។ ក្នុងចំណោមមូលដ្ឋានចិញ្ចឹម​បសុសត្វ ពាហនសត្វ ១៣៥.៥៦៤  កន្លែងរបស់ខេត្ត មានកសិដ្ឋាន​ចិញ្ចឹម​ទ្រង់​ទ្រាយ ធំ ០៦ កន្លែង កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយល្មម ៥៥ កន្លែង និងកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយតូច ១.២០៩ កន្លែង ក្រៅពីនោះគឺបណ្តាមូលដ្ឋានទ្រង់ទ្រាយគ្រួសារ ។ ដូច្នោះហើយ ការចាក់ថ្នាំបង្ការជំងឺរបស់ផ្នែកមានសមត្ថកិច្ចនៅខេត្តតែងជួបលំបាកច្រើន។

ទម្រង់ចិញ្ចឹមមាន់ព្រលែងក្នុងចម្ការ។ រូបថត៖ ថាញ់ហ្វា

ក្នុងទូទាំងខេត្តនៅមានហ្វូងក្របី  គោជាង  ២១៥.០០០ ក្បាល ហ្វូងជ្រូកជាង ១៩០.០០០ ក្បាល និងហ្វូងបសុសត្វជាង ៦,៣ ពាន់លានក្បាល។ ថ្វីត្បិតដូច្នោះក្ដី អត្រាចាក់ថ្នាំបង្ការបណ្តា​​ប្រភេទ​ជំងឺលើហ្វូងសត្វចិញ្ចឹមសម្រេចប្រមាណតែ ២៨% នៃហ្វូងសត្វដែល​ត្រូវចាក់ថ្នាំ។ កន្លងហើយ រោគជំងឺដូចជាគ្រុនបក្សី រលាកមាត់​រង្គោះ​ក្រចក រលាកដុំពកស្បែក។ល។ សំខាន់កើតមានលើបសុសត្វ ពាហនសត្វដែលមិនទាន់បានចាក់ថ្នាំបង្ការ។

ចំណែកជំងឺជ្រូកអាហ្រ្វិក គិតមកទល់ពេលនេះមិនទាន់មាន​វ៉ាក់សាំងបង្ការឡើយ ម៉្លោះហើយផ្នែកកសិកម្មខេត្តចលនា​គ្រួសារ​ចិញ្ចឹមតាមទិសដៅសុវត្ថិភាពជីវសាស្រ្ត។ អនុវត្តព្រមៗគ្នាបណ្តា​វិធាន​ការបច្ចេកទេសអំពីកូនពូជ របៀបវិនិច្ឆ័យក្រោលចិញ្ចឹម ចំណី អនាម័យបសុសត្វ ។ល។ តាមរូបភាពនេះនឹងអាចបង្ការ កាត់បន្ថយ​ការ​ឆ្លងរាលដាលពន្លកជំងឺពីបណ្តាមូលដ្ឋានចិញ្ចឹម។ ទន្ទឹមនឹងនោះ​កម្ចាត់ពន្លកជំងឺដែលបង្កប់នៅខាងក្នុងមូលដ្ឋានចិញ្ចឹមប្រសិនបើមាន ជៀសវាងការឆ្លងរាលដាលទូលំទូលាយ។

ដំណាក់កាល ២០១៦-២០២០ ផ្នែកចិញ្ចឹម របស់ខេត្តមានការ​ថយចុះ (- ១,៣២% ក្នុងឆ្នាំ) អាស្រ័យឆ្នាំ ២០១៩ ខេត្តត្រូវ​ជះឥទ្ធិពល​​យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងររបស់ជំងឺជ្រូកអាហ្វ្រិក។ ក្នុងទូទាំងខេត្តត្រូវ​កម្ទេចជ្រូកចោលជិត ៨៦.៥០០ ក្បាលរបស់គ្រួសារអ្នកចិញ្ចឹមក្នុងខេត្តជិត ៤.០០០ គ្រួ សរុបតម្លៃផលិតដែលត្រូវខាត ២៥០ ពាន់លានដុង។

ចុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ជំងឺជ្រូកអាហ្វ្រិកកើតឡើងវិញ គិតមកទល់ពេលនេះកើតឡើងនៅ ៧៨ គ្រួសារចិញ្ចឹមនៅ ២៣ ឃុំ របស់ ០៥ ស្រុកលើភូមិសាស្រ្តខេត្តជាង ២.១០០ ក្បាល។ ជ្រូកដែលត្រូវកម្ទេចចោលជាង ១២៤ តោន។

ដើម្បីបង្កើនប្រសិទ្ធភាពក្នុងការចិញ្ចឹម ដំណាក់កាល ២០២១-២០២៥ ផ្នែកកសិកម្មខេត្តចាត់តាំងការចិញ្ចឹមឡើងវិញតាមទិសដៅចងសម្ព័ន្ធតាមកន្សោមតម្លៃផ្នែកមុខទំនិញភ្ជាប់ជាមួយការកសាងស្លាកយីហោពាណិជ្ជសញ្ញាផលិតផល។ ទន្ទឹមនឹងនោះ សន្សឹមៗផ្លាស់ប្តូរពីរបៀបចិញ្ចឹមរាត់រាយ មិនសូវមានប្រសិទ្ធភាពមកចិញ្ចឹមតាមរូបភាពកសិដ្ឋាន ចិញ្ចឹមតាមរូបភាពឧស្សាហកម្ម ពាក់កណ្តាលឧស្សាហកម្ម។

ទន្ទឹមនឹងនោះ ចាត់តាំងគ្រួសារចិញ្ចឹមឡើងវិញ ដោយប្រើប្រាស់បណ្តាប្រភេទពូជសត្វចិញ្ចឹមមានទិន្នផល គុណភាពខ្ពស់ អនុវត្តបច្ចេកទេសទំនើប គួបផ្សំនឹងពង្រីកការចិញ្ចឹមសុវត្ថិភាពជីវសាស្រ្ត អនុវត្តបច្ចេកវិទ្យាថ្មីក្នុងការវិនិច្ឆ័យកាកសំណល់ក្នុងការចិញ្ចឹមដើម្បីអនាម័យបរិស្ថាន៕ 

ប្រែសម្រួល៖ តឹងង៉ុក