ពង្រីកសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារពីការចិញ្វឹមគោមេ ជាទិសដៅលំនឹង និងស្ថិរភាព

នៅបណ្ដាឆ្នាំ ២០០០ ដើម្បីទិញបានគោមេមួយក្បាលចំពោះបណ្តាគ្រួសារកសិករមិនមែនជាការធម្មតាឡើយ គោមេមួយក្បាលស្មើនឹងមាសមួយតម្លឹង (ប្រមាណ ០៥ លានដុង)។ ដោយឃើញលក្ខណៈសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារនៅជួបលំបាក ទើបប្តីប្រពន្ធបងញ៉ឹកសម្រេចចិត្តទទួលគោមក “ចិញ្ចឹមប្រវាស់”។ ក្រោយរយៈកាល ០២ ឆ្នាំថែទាំ គោមេនោះកើតកូនបាន ០២ ក្បាល ហើយចែកគ្នាជាមួយម្ចាស់គោម្នាក់មួយក្បាល។ ពេលទទួលបានគោ ០១ ក្បាលនោះ ចាត់ទុកជាទ្រព្យសម្បត្តិមួយយ៉ាងធំចំពោះប្តីប្រពន្ធបងក្នុងពេលនោះ។

ដោយឃើញគោជាសត្វងាយចិញ្វឹម មិនសូវកើតជំងឺ ឆ្លៀតយកចំបើងស្មៅធ្វើជាចំណី ជាពិសេសគឺយកកម្លាំងធ្វើជាប្រាក់ចំណេញ ទើបប្តីប្រពន្ធបងសម្រេចចិត្តជ្រើសយកគោធ្វើជាសត្វចិញ្ចឹម ដើម្បីពង្រីកសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ។ ឆ្នាំ ២០០៥ គ្រួសារបានវិនិយោគទុនពង្រីកទូលាយក្រោលគោ ដាំស្មៅបន្ថែម ដើម្បីបើកទូលាយទ្រង់ទ្រាយចិញ្ចឹម។ ដើម្បីបង្កើនគុណភាព និងតម្លៃគោសាច់ ប្តីប្រពន្ធបងឱ្យគោមេបង្កាត់ពូជជាមួយបណ្តាពូជគោបរទេស ដើម្បីកើតបានកូនគោមានមាឌធំធន់បាននឹងជំងឺ ស៊ីចំណីពូកែ ផ្តើមពីនោះបង្កបានច្រកចេញលំនឹង និងប្រភពចំណូលរបស់គ្រួសារបងញ៉ឹកកាន់តែរីកចម្រើន។

ទម្រង់ចិញ្ចឹមគោមេ។ រូបថត៖ រតនា

បងញ៉ឹកឱ្យដឹង៖​ ខ្ញុំជ្រើសយករបរចិញ្ចឹមគោ ដើម្បីពង្រីកសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ ជាគោលដៅយឺត ប៉ុន្តែជាក់លាក់។ គិតតាំងពីពេលចិញ្ចឹមគោមក សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារខ្ញុំបានលំនឹង ហើយទិញបានដីពីរបីកុង កូនៗ​បានរៀនសូត្រត្រឹមត្រូវ”។

ដោយមានចរិតព្យាយាម ចេះសិក្សាស្រាវជ្រាវ ពុះពារឆ្លងកាត់ការលំបាក គ្រួសារបងញ៉ឹកពង្រីកហ្វូងគោសន្សឹមៗ ផ្តើមពីគោមេ ០១ ក្បាលដែលចិញ្ចឹមប្រវាស់នោះ មកដល់បច្ចុប្បន្ន ហ្វូងគោរបស់គ្រួសារបងពេលណាក៏មានគោរាប់សិបក្បាល។ គោមេកើតកូនញី បងទុកចិញ្ចឹមបន្តពូជ ពេលគោកើតកូនឈ្មោលបងលក់គោសាច់។ អាស្រ័យបងថែទាំល្អ ឱ្យស៊ីគ្រប់ជាតិបំប៉ន គួបផ្សំបន្ថែមជាតិម្សៅផងនោះ ម៉្លោះហើយ ពេលណាគោក៏ធាត់ធំ បានឈ្មួញចូលចិត្ត។ គិតជាមធ្យមក្នុងមួយឆ្នាំគ្រួសារបងមានប្រភពចំណូលពី ១៥០‑១៨០ លានដុងពីការលក់គោ។

ដើម្បីឆ្លៀតយកប្រភពចំណីដែលមានស្រាប់ ក្រៅពីចំបើង ប្តីប្រពន្ធបងនៅទាំងដាំស្មៅបន្ថែម ០៣ កុងទៀត។ បងញ៉ឺកសំណេះសំណាល៖ គ្រួសារខ្ញុំចិញ្ចឹមគោតែងយកចិត្តទុកដាក់ដល់ការបង្ការទប់ស្កាត់អាសន្នរោគ ដូចជាជំងឺអុតក្តាម ឈាមកក រលាកដុំពកស្បែក ។ល។ ហេតុនោះហើយគោពេលណាក៏ធំធាត់ល្អ និងឆាប់មានកូន។

ក្រៅពីនោះ គ្រួសារបងញ៉ឹកនៅទាំងឆ្លៀតយកលាមកគោ ធ្វើរណ្ដៅឧស្ម័នសម្រាប់ដុត ប្រិតសំចៃបានប្រាក់ចំណាយប្រចាំថ្ងៃ រក្សាបរិស្ថានជ្រះស្អាត។ ការដោះស្រាយលាមកក្នុង ការចិញ្ចឹមសត្វ បានរួមចំណែកការពារបរិស្ថាន និងជៀសវាងមិនឱ្យសត្វចិញ្ចឹមកើតជំងឺ ជាបុព្វបទដើម្បីប្រជាជនពង្រីកការចិញ្ចឹមសត្វតាមទិសដៅស្ថិរភាព៕    

ប្រែសម្រួល៖ សុខា